Sınıf içi eğlenceli bir uygulama ile yine birlikteyiz. Hayat felsefemiz haline gelmesi gereken üretmek, onarmak, yeniden kullanmak gibi kavramları sınıfta nasıl uyguladığımızdan bahsedeceğim.
Biliriz ki çocuklar oyuncak alınmasını çok severler, kısa süre oynayıp ya da kırıldıktan sonra hevesleri kaçar ve sepetin derinliklerinde bir yere kaybolup gitmesine seyirci kalırlar.
Ailelerimize bir çağrı yaptık. Çocuklarımızın kırılmış oyuncaklarından iki tanesini sınıfa yollamalarını istedik. Çocuklarımız getirdikleri oyuncakları göstererek nasıl kırıldıklarını birbirleriyle paylaştılar. Kırık Oyuncaklar Dükkanı Merkezi’nde topladılar. Ne tesadüftür ki =) bu isimde bir öykümüz de vardı. Acaba içinde bizim oyuncaklarımızın başına gelen türde olaylar mı yer oluyordu? Meraklanarak öyküyü okuduk, çeşitli canlandırmalar ve oyunlar ile kitap ile oynadık.
Öncelikle kırık oyuncaklarımızın kırıldıktan sonra yani o andaki görüntüsü ile kırılmadan önceki sağlam hallerinin kağıtlarımıza çizdik. Tamir edebilmek için hangi malzemelere ihtiyacımız olduğunu minik kağıtlara çizerek bir poster hazırladık. Ertesi gün okula gelirken posterde çizilmiş olan malzemeleri sınıfa getirdik. Tornavida, kargaburun, pense, silikon tabancası, çekiç, bant, iğne, iplik, pipet, kürdan. Malzemeler size biraz garip gelebilir ama bir bebeğin kolunu tamir edebilmek için o incelikte bir pipet işimizi görecekti. Kendi ihtiyacımızın ne olduğunu tespit edebilmek önemliydi. Yani problemi belirlemek ve uygun çözümü üretmek…
İhtiyacımız olan malzemeleri alarak oyuncağımızı nasıl tamir edebileceğimizi düşünmeye başladık. Kolları sıvayarak denemeye başladık. Tornavida ile vida açmak hepsinin gözdesiydi. Açmak için uğraşanlar, açtıktan sonra içinden çıkan mekanizmaların ne olduğunu anlamak için çabalayanlar… Sınıf tam anlamıyla meraktan beslenen ve kendi kendilerini motive eden çocuklarla dolmuştu. İş birliği ve yardımlaşma kendiliğinden geldi. Bir yerden sonra sınıfımızdaki kırılmış olan oyuncaklara da göz diktik, bir bir tamir ettik. Hatta fen ve duyu merkezimizde bulunan ağaç kütüklerinden bir oyuncak üretmek isteyenler oldu. Ne yapabileceklerine kendileri karar verdiler. Harita çivilerini çekiç ile kütüklere çakarak minik oyuncakları için oyun alanı tasarladılar. Mutlulukları paha biçilemezdi.
Bu çalışma yaklaşık iki haftamızı aldı. Süreç boyunca ölçme çalışmaları yaptık. İhtiyacımız olan olmayan, sağlam-çürük, sert-yumuşak, uzun-kısa, plastik, tahta, metal ürünler vb. birçok kavram hakkında konuşma fırsatı yakaladık. Oyunlarımızı, tamir edilen oyuncaklar ile kurgulamaya devam ettik =) Şimdi bu çalışmayı tekrar uygulasam yazar ve çizeri de davet eder ; onarmak, üretmek, ileri dönüştürmek gibi kavramlarla hoş bir sohbet planlardım. Benden söylemesi…
Çalışma bittikten sonra da çocuklardaki bu tamir etme isteği ve onararak kullanma halinin ailelerimizden aldığımız geri bildirim formları ile devam ettiğini gözlemledik.
Aslında her şey çok kolay!
Meraklandır ve geri çekil.
Gerisi kendiliğinden gelir =)